ارزیابی تغییرات دژنراتیو، وضعیت کندیل و افیوژن مفصلی در بیماران دارای کلیک مفصل ‏گیجگاهی فکی با استفاده از تصاویر ‏MRI

سابقه و هدف: وجود رابطه بین صدای مفصل و یافته های رادیوگرافیک، می تواند در انتخاب درمان مناسب اختلالات داخلی مفصل گیجگاهی فکی کمک کننده باشد. هدف این مطالعه بررسی تغییرات دژنراتیو،وضعیت کندیل و افیوژن مفصلی در بیماران دارای کلیک مفصل گیجگاهی فکی با استفاده از تصاویر MRI به عنوان استاندارد طلایی بود. مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی 34 بیمار با تشخیص کلیک مفصل گیجگاهی فکی توسط تصویربرداری MRI بررسی شدند. تصاویر MRI از مقطع ساژیتال بوسیله دستگاه رزونانس مغناطیسی 5/0 تسلا در موقعیت دهان باز و بسته تهیه شد. انواع صدای کلیک بر اساس محل شنیده شدن آن هنگام باز کردن دهان به صورت زودرس (کمتر از 15 میلیمتر)، بینابینی (30-16 میلیمتر) و دیررس (بیش از 31 میلیمتر) تقسیم بندی شدند. میزان افیوژن، موقعیت کندیل در رابطه با فوسا و برجستگی مفصلی و وجود تغییرات تخریبی ارزیابی شد. یافته­ ها: از نظر موقعیت کندیل در فوسا، 32 (47/1%) مفصل معاینه شده در وضعیت مرکزی و در 30 (44/1%) مفصل در وضعیت خلفی و 6 (8/8%) مفصل در وضعیت بالا دیده شد. 34 (70/8%) مفصل دارای کلیک و 14 (70%) مفصل فاقد کلیک علایم استئوآرتریت داشتند. افیوژن درجه صفر و پس از آن درجه یک بیشترین تعداد مفاصل معاینه شده را به خود اختصاص دادند و رابطه معنی داری میان میزان افیوژن و کلیک و نوع آن یافت نشد. در گروه مفاصل دارای کلیک 10 مفصل (14/7 %) کلیک زودرس، 20 مفصل (29/4 %) کلیک بینابینی و 18 مفصل (26/5%) کلیک دیررس داشتند. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها وجود کلیک زودرس، بینابینی و دیررس یا عدم وجود آن پیش بینی کننده موقعیت کندیل در فوسا، میزان افیوژن و وجود استئوآرتریت در تصاویر MRI نمی باشد.